Η κιθάρα είναι ένα έγχορδο όργανο με έξι χορδές που αναπτύχθηκε πολύ τους τελευταίους αιώνες. Αρχικά εμφανίστηκε κατά τον δέκατο τέταρτο αιώνα, και μόλις τον τελευταίο αιώνα η κιθάρα πήρε τη μορφή, με την οποία είναι γνωστή σήμερα. Είναι το μοναδικό πολυφωνικό όργανο το οποίο μπορεί να μιμηθεί τους ήχους οποιουδήποτε οργάνου μιας ορχήστρας, όπως δήλωσε ο Segovia σε μια συνέντευξή του. Η έκταση της κιθάρας είναι τρεις και μισή οκτάβες, ενώ υπάρχουν και δεκαεννέα τάστα ως συνήθως. Η κιθάρα είναι το μοναδικό όργανο στο οποίο μπορεί να παιχτεί μια νότα σε τρεις ή ακόμη και τέσσερις διαφορετικές θέσεις, προσφέροντας ελαφρώς διαφορετικό ήχο.
Υπάρχουν δύο είδη κιθάρας, η κλασσική κιθάρα και η ακουστική. Μοιάζουν πάρα πολύ στο σχήμα τους και η κύρια τους διαφορά είναι οι διαφορετικές χορδές που χρησιμοποιούνται για την κάθε μια, ενώ η ακουστική κιθάρα μπορεί να συνδεθεί και με ενισχυτή. Το ρεπερτόριο της κλασσικής κιθάρας περιλαμβάνει κομμάτια από σπουδαίους συνθέτες όπως ο Bach, ο Tarrega, ο Villa Lobos, ο Dowloand, ο Brouwer, και άλλους πολλούς. Η ακουστική κιθάρα χρησιμοποιείται κυρίως για τραγούδια, ενώ αρκετά από τα κομμάτια του ρεπερτορίου της κλασσικής κιθάρας μπορούν να παιχτούν με την ακουστική. Υπάρχει ακόμη και η φλαμένκο κιθάρα, η οποία χρησιμοποιείται περισσότερο για χορούς, όπως το ταγκό και το βαλς.
Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσει κάποιος να μαθαίνει οτιδήποτε. Αρκετοί είναι αυτοί που ξεκινούν μαθήματα κιθάρας στην ηλικία των είκοσι, ή και μεγαλύτεροι. Ίσως είναι λίγο δύσκολο, όμως με την κατάλληλη αφοσίωση, μπορεί να επιτευχθεί. Ο σπουδαστής πρέπει να είναι τουλάχιστον εφτά χρονών για να ξεκινήσει μαθήματα κιθάρας. Θα είναι τρομερά δύσκολο, ίσως και αδύνατο να ξεκινήσει ο σπουδαστής μαθήματα κιθάρας σε πιο μικρή ηλικία, επειδή το σώμα του και τα χέρια του θα είναι αρκετά μικρά σε σύγκριση με το όργανο. Ίσως η πιο ιδανική ηλικία να ξεκινήσει κάποιος μαθήματα κιθάρας είναι η ηλικία των οκτώ με δέκα χρονών, όπου ήδη το σώμα και τα χέρια έχουν αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Με ότι και αν ασχοληθεί κάποιος στη ζωή του, θα συναντήσει τη φράση: «πάντα υπάρχει κάτι καινούριο να μάθεις». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την κιθάρα. Υπάρχουν αρκετές τεχνικές, συγχορδίες και κομμάτια, ενώ φυσικά υπάρχει και η παραδοσιακή μουσική του φλαμένκο, η οποία χρειάζεται άλλες ικανότητες. Κατά τη διάρκεια των πρώτων δύο χρόνων, διδάσκονται όλες οι νότες, οι περισσότερες συγχορδίες, και αρκετές τεχνικές. Μετά την πάροδο πέντε χρόνων, ο σπουδαστής θα έχει ήδη διδαχτεί ένα ικανοποιητικό ρεπερτόριο, όμως χρειάζονται περίπου οχτώ χρόνια για να συμπληρωθούν οι απαραίτητες εξετάσεις για να αποκτηθεί το ανώτατο δίπλωμα στην κιθάρα.
Όπως όλα τα μαθήματα εκμάθησης μουσικού οργάνου έτσι και το μάθημα κιθάρας είναι ατομικό. Δηλαδή τα μαθήματα διεξάγονται με τον μαθητή και τον καθηγητή μόνο. Αυτό δίνει την δυνατότητα στον καθηγητή να δίνει όλη του την προσοχή στον μαθητή για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Η διάρκεια του μαθήματος ποικίλει αναλόγως του επιπέδου του μαθητή. Από την στιγμή που τα μαθήματα είναι ατομικά υπάρχει ελαστικότητα ως προς την ημέρα και την ώρα κατά την οποία θα διεξάγεται το μάθημα. Οι ακριβείς ημέρες και ώρες αποφασίζονται από κοινού μαζί με τον σπουδαστή πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους. Με την πάροδο του χρόνου και καθώς ο μαθητής εξελίσσεται είναι δυνατόν η καθιέρωση έξτρα ωρών διδασκαλίας με άλλους μαθητές άλλων μουσικών οργάνων για την δημιουργία μικρών ορχηστρών ως απώτερο στόχο την εξοικείωση και την συνύπαρξη τους και με άλλα μουσικά όργανα.
Η σχολή προσφέρει αναγνωρισμένες εξετάσεις για όλα τα τμήματα που έχει. Οι πλείστες εξετάσεις είναι από πανεπιστήμια και σχολές του εξωτερικού και κυρίως του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελλάδας και της Τσεχίας. Όλα τα διπλώματα είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού καθώς και από το σύνολο των πανεπιστημίων του εξωτερικού. Συνεπώς ανεξάρτητα του μουσικού οργάνου και του επιπέδου που θα φτάσει κάποιος τα διπλώματα που θα πάρει από τη σχολή μπορούν χρησιμοποιηθούν ως επιπρόσθετο προσόν για την εισαγωγή του σε πανεπιστήμια του εξωτερικού!
Τις δύο περασμένες δεκαετίες, δύο ονόματα ξεχωρίζουν στο χώρο της κιθάρας, ο Francisco Tarrega και ο Andres Segovia. Και οι δύο ξεχώριζαν για τις μοναδικές τους ικανότητες και αναβάθμισαν την κιθάρα όταν αυτή ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ο Andres Segovia, ο οποίος είναι ίσως το πιο γνωστό όνομα στην ιστορία της κιθάρας, έζησε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και πέθανε το 1987. Μέχρι σήμερα, η λίστα με τους σπουδαίους κιθαρίστες έχει μεγαλώσει αρκετά, από τη στιγμή που η κιθάρα είναι αρκετά γνωστό όργανο. Ο John Williams και ο Julian Bream ξεχωρίζουν αυτή την εποχή. Μάλιστα σε ένα κονσέρτο εμφανίστηκαν και οι δύο μαζί, παρουσιάζοντας ένα φανταστικό πρόγραμμα για δύο κιθάρες.