Το μπουζούκι είναι το πλέον εκφραστικό όργανο της ελληνικής λαϊκής μουσικής. Έκανε την εμφάνισή του πριν από περίπου 2300 χρόνια με την ονομασία τρίχορδο ή πανδούρα. Από τους αρχαίους Έλληνες η πανδούρα (σημερινό μπουζούκι) πέρασε στους Βυζαντινούς όπου χρησίμευε ως όργανο εκμάθησης της βυζαντινής μουσικής. Το μπουζούκι έγινε γνωστό μουσικό όργανο στα χέρια σπουδαίων οργανοπαιχτών υπηρετώντας ιδανικά το ρεμπέτικο τραγούδι. Με τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο απέκτησε ακόμη ένα ζεύγος χορδών (4 ζεύγη) και από τότε αποτελεί το κυρίαρχο όργανο, τόσο του λαϊκού όσο και του έντεχνου τραγουδιού. Το μπουζούκι αποτελεί ένα ιδιαίτερο όργανο με το οποίο ο οργανοπαίκτης αποκτά ένα μοναδικό συναισθηματικό δέσιμο, κατατάσσοντας το έτσι ως ένα αυθεντικό όργανο του λαού!
Τα δύο κυριότερα είδη μπουζουκιού που υπάρχουν είναι τα τρίχορδα και τα τετράχορδα. Το μπουζούκι είναι από τα λίγα έγχορδα όργανα που παρουσιάζουν τόσες διαφορετικές εμφανίσεις. Η αυξημένη χρήση του από απλούς ανθρώπους οδήγησε στην ανάγκη της προσαρμογής του στο γούστο του ιδιοκτήτη. Το μπουζούκι έχει προκαλέσει μία πρωτοφανής έκρηξη στη καλλιτεχνική διακόσμηση μουσικών οργάνων. Είναι από τα λίγα όργανα που κατέχουν αμέτρητα σχέδια και διακοσμήσεις, όλες με σκοπό την μοναδικότητα του οργάνου σε σχέση με άλλα του είδους.
Τα είδη της μουσικής που μπορεί να παίξει κάποιος με το μπουζούκι είναι κυρίως δύο, το λαϊκό και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Εντούτοις, ο Μανώλης Χιώτης ο άνθρωπος ο οποίος πραγματοποίησε την μεγαλύτερη αλλαγή στο μπουζούκι (πρόσθεσε ακόμη ένα ζεύγος χορδών) κατάφερε να εντάξει το μπουζούκι σε συμφωνική ορχήστρα!
Μπουζούκι μπορεί να ξεκινήσει να μαθαίνει κάποιος από περίπου 6 χρονών. Αυτό ποικίλει αναλόγως της ωριμότητας και της μουσικής αντίληψης που έχει αναπτύξει ένα παιδί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο σωματότυπος του παιδιού δεν παίζει και μεγάλο ρόλο γιατί ο μαθητής μπορεί να ξεκινήσει τα μαθήματα με ένα τζουρά (μικρό είδος μπουζουκιού) και στην συνέχεια μεγαλώνοντας να συνεχίσει σε κανονικό μπουζούκι. Τα μαθήματα ξεκινούν όπως σε όλα σχεδόν τα μουσικά όργανα με την εκμάθηση των νότων, των αξιών και μικρών εύκολων μουσικών κομματιών.
Όπως όλα τα μαθήματα εκμάθησης μουσικού οργάνου έτσι και το μάθημα μπουζουκιού είναι ατομικό. Δηλαδή τα μαθήματα διεξάγονται με τον μαθητή και τον καθηγητή μόνο. Αυτό δίνει την δυνατότητα στον καθηγητή να δίνει όλη του την προσοχή στον μαθητή για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Η διάρκεια του μαθήματος ποικίλει αναλόγως του επιπέδου του μαθητή. Από την στιγμή που τα μαθήματα είναι ατομικά υπάρχει ελαστικότητα ως προς την ημέρα και την ώρα κατά την οποία θα διεξάγεται το μάθημα. Οι ακριβείς ημέρες και ώρες αποφασίζονται από κοινού μαζί με τον σπουδαστή πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους. Με την πάροδο του χρόνου και καθώς ο μαθητής εξελίσσεται είναι δυνατόν η καθιέρωση έξτρα ωρών διδασκαλίας με άλλους μαθητές άλλων μουσικών οργάνων για την δημιουργία μικρών ορχηστρών ως απώτερο στόχο την εξοικείωση και την συνύπαρξη τους και με άλλα μουσικά όργανα.
Η σχολή προσφέρει αναγνωρισμένες εξετάσεις για όλα τα τμήματα που έχει. Οι πλείστες των εξετάσεων είναι από πανεπιστήμια και σχολές του εξωτερικού και κυρίως του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τσεχίας. Το μπουζούκι λόγω της Ελληνικής καταγωγής του θα ήταν αδύνατον να εξετάζεται από τα ιδρύματα αυτά, τα οποία δεν διαθέτουν καν την εξέτασή του! Για τον λόγο αυτό η σχολή έχει συνάψει συμφωνίες με αναγνωρισμένα ιδρύματα από την Ελλάδα τα οποία δύο φορές τον χρόνο διαθέτουν μαέστρους – εξεταστές για την εξέταση παραδοσιακών μουσικών οργάνων και κατ’ επέκταση και για μπουζούκι. Όλα τα διπλώματα είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.
Η Ελλάδα έχει να επιδείξει μεγάλο αριθμό οργανοπαιχτών στο μπουζούκι. Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Μητσάκης, Χιώτης, Ζαμπέτας είναι μερικά από τα ¨ιερά τέρατα¨ του μπουζουκιού. Εντούτοις ο κατά την κοινή γνώμη ¨Πατριάρχης¨ είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης ο οποίος ξεκινώντας από μια φτωχική γειτονιά της Σύρου κατόρθωσε όσα λίγοι έχουν μπορέσει ποτέ, ενώ τα τραγούδια του θα υπάρχουν παντοτινά στο μουσικό στερέωμα. Ειδική αναφορά θα ήταν καλό να γίνει στους Χατζιδάκη και Θεοδωράκη οι οποίοι μπορεί να μην υπήρξαν ποτέ οργανοπαίχτες του μπουζουκιού αλλά ήταν αυτοί που μέσα από τα τραγούδια τους δημιούργησαν μία άλλη αντίληψη στο λαϊκό τραγούδι και ένα διαφορετικό ρόλο στο μπουζούκι.